Na samo 35 km od N. Sada, nalazi se jedna varošica, mala ali zanimljiva. Varošica sa oko 12.000 stanovnika (kao i svugde i ovde je broj stnovnika u padu) je do nedavno bila neugledno mesto koje propada i gde se ta propast mogla videti golim okom na svakom koraku, kao što nije bilo ni nakon II. sv. rata. Varošica je nekada imala i druge nazive, na jezicima naroda koji su živeli u njoj. Neki od starih naziva su Thomasberg na nemačkom, Sveti Tomo na hrvatskom, a i na srpskom se drugačije zvao sve do revolucionarnih 1848./49. Tada je varošica bila jako uporište Srba u borbi protiv Mađara i po jednom šancu, koji je bio iskopan prema Bečeju dobila sadašnji naziv Srbobran.Naziv se menjao od tih revolucionarnih godina nekoliko puta, da bi posle II. sv. rata vratio naziv koji i danas sa ponosom nosi. Varošica je za vreme monarhije (A-H) bila bogata, Dunđerski su ovde imali svoje posede. Nakon ratova iz XX. veka varošica se i dalje dobro drži i bogata je, pre svega zahvaljujući poljoprivredi i kombinatu Elan. Nažalost ratovi i tranzicija s početka ovog veka su sve to, ne baš najsuptilnije uništili. Bio sam pre nekih nedelju dana i primetio neke prve znake oporavka. Nije to nešto veliko, ali počeli su da uređuju ulice i crkvu koja će biti u potpunosti sanirana u nekoj skorijoj budućnosti. Da krenemo u šetnju.
Centar grada, sa parkićem spomenikom slobodi i crkvom (SPC) Sv. Bogojavljenja Gospodnjeg.